Vo de «Linde» - zor «Tanne» - zom «Rössli»

D’»Linde», s’Ondervogte Huus z’Wohle

 

Mer schriibt s’Johr 1738, jo schtell der emol vor,

das send scho veli-, veli Johr.

Mer het öppis bouet, zom sech z’fende,

e Taverne möchti meine, metem Name «Lende». 

 

D’»Linde», esch dor veli Händ ond Generatione gloffe,

mer het sech det gfonde ond zomene Schwätzli troffe.

Mer het gsonge, politisiert ond glacht,

secher mängisch vo morge früe, bes schpoot i d’Nacht.

  

Taverne «Linde», esch jedem bekannt gsi,

si esch s’Verhandligslokal gsi, för Gross ond Chlii.

De Ondervogt het det sini Pflechte woor gno,

ond secher bi mängem, öppe es Aug zue to.

  

«Ond wiso het mer de Taverne «Linde», Linde gsäid?

Vellecht, well vis-a-vie, en Lindebaum gschtande esch.

Oder het mer de Lindebaum gsetzt, well näbezue

D’Taverne «Linde» gsi esch’ – En gueti Frog. – Aber eis esch klar:

De Lindebaum, esch früener en Friedensbaum gsi,

mer hed au Grechtslinde gseid ond oft send au onder de

Grechtslinde Urteil gfällt worde.»

«So jetz verlömmer d’»Linde» ond gönd e paar Jöhrli wiiter.»

  

Mer schriibt s’Johr 1810. E neui Epoche lüütet i,

Gschecht macht e «Tanne» druus ond d’»Linde» esch verbii.

Es send secher Trääne gflosse, aber es muess au wiiter go,

mer muess i Zuekonft luege ond chönne loslo.

1840, folgt die grossi Wändi,

«Tanne» esch verbii, si esch Gschecht.

Es esch e turbolänti Zyt, mer füühlt, es näm keis Ändi.

Os de «Tanne», werds «Rössli», eso sells au si,

alli packid a, mer ged Sbescht, öb Gross oder Chlii. 

 

Ond wenn das «Rössli» chönnt verzelle,

wer do alles -i ond us- gange esch.

Ond was ond wär mer do alles dore gno het,

am gmüetleche ronde Schtammtesch. 

 

Do esch plauderet ond gsonge worde,

au z’trenke het mer ned vergässe,

ond mänge het sech gsäid:

«Em «Rössli», chamer au guet ässe.» 

 

1967, esch de grossi Ombroch gsi,

es het Lüüt bruucht met Verschtand,

wo fliissig gsi send, wo krampfet händ, - Hand in Hand. –

Ond es hämmers gschafft, alli händ Sbeschte ge,

eso esch e gfreuti Sach druus worde,

öppis, wonis niemer me cha ne. 

 

«Wonis niemer me cha ne’»

Jowol, da esch eso,

es esch e neue Bsetzer cho.

Di «achti Generation», set de Begenn vo de «Linde»,

Esch höt ofem Gaschthof zom «Rössli» z’fende.

Si händ met vell Elan ond grosser Chraft,

de Gaschthof zom «Rössli», em neue Chleid erschafft. 

 

«So ond jetzt wönschid mer allne nor Sbeschte,

en agnäme Ufenthalt, zom sech z’erhole,

do, em Gaschthof zom «Rössli» z’Wohle.» 

 

Hugo Meyer-Wohler